Wat is jouw thuisgevoel?  Al een paar jaar vragen wij dit aan mensen waar we een gesprek / presentatie  mee hebben. Mijn thuisgevoel is dat van het  Noordzeekanaal, als ik daar in de avond langsrijdt en de lampjes  zie, maar eigenlijk is dat mijn “herinnering” aan vroeger toen ik achterin de auto bij mijn ouders na een dagje uit naar huis reed. Toen wist ik: ik ben bijna thuis, maar nog steeds herken ik dat gevoel van toen. Ik voel ook dat ik thuiskom als ik Nederland inrijdt, de  wegen  zijn opeens smaller (vanuit  Duitsland) en het gras lijkt wel veel groener en ook direct veel verkeersborden. En toch denk ik: ja we zijn bijna thuis, als duurt het nog even voordat ik echt thuis ben. Maar  zo een thuisgevoel heb ik ook als  ik bij de rotonde om de  hoek, het  groene veldje met  de geitjes zie. Wat is er bij jou in het hoofd opgekomen? Welke plek is jouw thuisgevoel, en wat is jouw verhaal daarbij?

Maar ook als ik op vakantie  ben, kan ik mij vaak zomaar thuis voelen, zoals bij een strand, met uitzicht op de zee. Het refereert mij natuurlijk aan IJmuiden, waar ik ben opgegroeid.

Wat opvalt, dat mensen de vraag leuk vinden, je staat er eigenlijk niet altijd bij stil. Het zegt wel iets over jouzelf, over jouw binding met de gebieden/plekken waar jij iets mee hebt. Dezelfde  vraag heb ik de laatste tijd ook meerdere keren aan vakgenoten gesteld, en wat blijkt? In eerste instantie antwoorden ze met vakinhoudelijk juiste termen. Heel apart, alsof ze eerst een  laagje moeten  afschudden voordat ze bij hun echte thuisgevoel zijn. Een willekeurige Nederlander heeft direct een antwoord, en twijfelt  niet. Maar als je een achtergrond hebt uit het ruimtelijke vakgebied, dan komen er eerst allerlei abstracte  betekenissen tevoorschijn. Bij het starten van een ruimtelijk project vinden wij het belangrijk om zoveel met het vakinhoudelijke oog ernaar te kijken, maar vooral ook te luisteren naar de mensen die in het gebied wonen.